Σε μία πρώτη κίνηση-προάγγελο συμμετοχής του σε μια επόμενη μνημονιακή κυβέρνηση, προχώρησε ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτης Κουβέλης, τονίζοντας ότι “Ναι μεν δεν συμφωνεί με το Μνημόνο, αλλά έχει ψηφιστεί και είναι δεσμευτικό“!
Και τότε κυρ-Φώτη γιατί να σε ψηφίσει ο κόσμος;
Για να εφαρμόσεις στο Μνημόνιο με “αριστερή” συνταγή;
Μάλιστα ήταν τόσο σαφής στην συνέντευξή του στην “Καθημερινή” που τόνισε ότι “Όσα έχει συμφωνήσει η Ελλάδα συνιστούν ένα δεσμευτικό πλαίσιο και δυνατότητα αναδιαπραγμάτευσης υπάρχει μόνο σε επιμέρους ρυθμίσεις”! δικαιώνοντας βέβαια απόλυτα όλους όσους τον χαρακτηρίζουν “χρυσή εφεδρεία” του Μνημονίου.
Μάλιστα πετάει και γέφυρα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δηλώνοντας ότι “Είναι διατεθειμένος να προχωρήσει σε μετεκλογικές συνεργασίες υπό προϋποθέσεις“!
Νέος κωλοτούμπας, λοιπόν, μας προέκυψε, αλλά αυτός ήταν τουλάχιστον περισσότερο αναμενόμενος απ’ότι π.χ. ο Α.Σαμαράς. Από την αρχή ο Φ.Κουβέλης φλερτάριζε έντονα με το ΠΑΣΟΚ και όταν αυτό άρχισε να καταρρέει και η ΔΗΜΑΡ να αποτελεί “την πρώτη στάση εξόδου από το ΠΑΣΟΚ“, απέκοψε τελείως τις γέφυρες.
Τώρα μπαίνει και αυτός στο κλαμπ του Μνημονίου δηλώνοντας ότι “Έχω πει με απόλυτη σαφήνεια ότι τα όσα έχει συμφωνήσει η παρούσα κυβέρνηση και τα οποία έχουν ψηφιστεί με τη συγκεκριμένη πλειοψηφία στη Βουλή, διαμορφώνουν ούτως ή άλλως, δεσμευτικό πλαίσιο για τη χωρά“. …
Μάλιστα λέει ότι “Αυτά τα έχω ξαναπεί“!
Πότε και που; Στον ύπνο του ή στον καθρέφτη; Όσο και αν ψάξαμε δεν βρήκαμε καμία τέτοια δήλωση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, ούτε κάποια δήλωση που να υπονοεί έστω ότι “Θεωρεί δεσμευτική την ψήφιση του Μνημονίου“;
και τότε οι πολίτες που δεν θέλουν το Μνημόνιο γιατί να ψηφίσουν Δημοκρατική Αριστερά;
Γιατί θα το εφαρμόσει με “αριστερές ευαισθησίες”;
Και βέβαια παίζει και το χαρτί του “πολιτικού ρεαλισμού“:
“Στο πλαίσιο του πολιτικού ρεαλισμού αντιλαμβάνομαι ότι μια συνολική διαπραγμάτευση έχει εξαιρετικού μεγάλες δυσκολίες. Αλλά δυνατότητα αναδιαπραγμάτευσης και αναθεώρησης ρυθμίσεων της δανειακής σύμβασης είναι δυνατό να υπάρξουν“.
Άσε κυρ-Φώτη μας τα είπαν κι άλλοι πριν από σένα. Και πιο πατριώτες (έτσι λένε οι ίδιοι) και πιο “εθνικόφρονες” (“του κιλού”).
Ο κ. Κουβέλης δηλώνει ότι “στο ενδεχόμενο που η χώρα δεν θα έχει αυτοδύναμη κυβέρνηση, είναι προφανές ότι εμείς δεν θα δηλώσουμε επίσης αδιάφοροι για την ακυβερνησία της χώρας“.
Μα, αλίμονο, γι αυτό σας ετοιμάζει η διαπλοκή και οι ξένοι:
Για να μπείτε στην κυβέρνηση και να στηρίξετε με τις ψήφους των αφελών μια νέα κυβέρνηση μνημονιακών. Τυχαία όλος ο μηχανισμός σας έχει στελεχωθεί από στελέχη του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ του Σημίτη;
Έτσι εξηγείται πως η Γερμανία επέτρεψε την διενέργεια εκλογών.
Έχει την ΔΗΜΑΡ “στο τσεπάκι” της…
Βέβαια, θέτει και “προϋποθέσεις” (εδώ, γελάμε!): “Η μία προϋπόθεση είναι η προγραμματική συμφωνία. Δηλαδή, ένα πρόγραμμα το οποίο θα δείχνει και θα αποτυπώνει το περιεχόμενο μιας πολιτικής που είναι δυνατό να βγάζει τη χώρα από τα αδιέξοδα.
Η δεύτερη προϋπόθεση είναι οι φερέγγυες πολιτικές πρακτικές, οι οποίες να μετατρέπουν σε ένα καθημερινά ωφέλιμο, δημοκρατικό αποτέλεσμα την προγραμματική συμφωνία.
Και το τρίτο στοιχείο είναι συνάρτηση το πώς θα διαταχθούν οι πολιτικές δυνάμεις. Δηλαδή, τι δύναμη θα θελήσει να δώσει ο ελληνικός λαός στη Δημοκρατική Αριστερά” τονίζει ο Φώτης Κουβέλης.
Δηλαδή οι πιο αόριστες και κωμικές προϋποθέσεις.
Έτσι για να τηρηθούν και τα προσχήματα…
Στην δεκαετία του ’70 είχε γίνει μια ταινία με θέμα μια μετάλλαξη ενός άνδρα σε τραβεστί.
Με κυρίαρχο μοτό της ταινίας “Πόσο πάει;“, όταν βγήκε στην πιάτσα ο τραβεστί.
Νομίζουμε ότι ταιριάζει άψογα στον Φ.Κουβέλη και την μνημονιακή του μετάλλαξη…
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Δημοσίευση σχολίου
αν σας αρεσε η αναρτηση καντε like